జితంతే స్తోత్రే చతుర్థోఽధ్యాయః 
।। అథ జితంతే స్తోత్రే చతుర్థోఽధ్యాయః ।।
జితం తే పుండరీకాక్ష పూర్ణషాడ్గుణ్యవిగ్రహ ।
నమస్తేఽస్తు హృషీకేశ మహాపురుషపూర్వజ	॥౧॥
దేవానాం దానవానాం చ సామాన్యమధిదైవతమ్ ।
సర్వదా చరణద్వంద్వం వ్రజామి శరణం తవ	॥౨॥
ఏకస్త్వమస్య లోకస్య స్రష్టా సంహారకస్తథా । 
అధ్యక్షశ్చానుమంతా చ గుణమాయాసమావృతః	॥౩॥
సంసారసాగరం ఘోరమనంతక్లేశభాజనమ్  ।
త్వామేవ శరణం ప్రాప్య నిస్తరంతి మనీషిణః	॥౪॥
న తే రూపం న చాకారో నాయుధాని న చాస్పదమ్ ।
తథాఽపి పురుషాకారో భక్తానాం త్వం ప్రకాశసే	॥౫॥
నైవ కించిత్పరోక్షం తే ప్రత్యక్షోఽసి న కస్యచిత్ ।
నైవ కించిదసిద్ధం తే న చ సిద్ధోఽసి కర్హిచిత్	॥౬॥
కార్యాణాం కారణం పూర్వం వచసాం వాచ్యముత్తమమ్ ।
యోగానాం పరమాం సిద్ధిం పరమం తే పదం విదుః	॥౭॥
అహం భీతోఽస్మి దేవేశ సంసారేఽస్మిన్ భయావహే ।
పాహి మాం పుండరీకాక్ష న జానే శరణం పరమ్	॥౮॥
కాలేష్వపి చ సర్వేషు దిక్షు సర్వాసు చాచ్యుత ।
శరీరే చ గతౌ చాస్య వర్తతే మే మహద్భయమ్	॥౯॥
త్వత్పాదకమలాదన్యన్న మే జన్మాంతరేష్వపి ।
నిమిత్తం కుశలస్యాస్తి యేన గచ్ఛామి సద్గతిమ్	॥౧౦॥
విజ్ఞానం యదిదం ప్రాప్తం యదిదం జ్ఞానమూర్జితమ్ ।
జన్మాంతరేఽపి దేవేశ మా భూదస్య పరిక్షయః	॥౧౧॥
దుర్గతావపి జాతాయాం త్వద్గతో మే మనోరథః ।
యది నాశం న విందేత తావతాఽస్మి కృతీ సదా	॥౧౨॥
న కామకలుషం చిత్తం మమ తే పాదయోః స్థితమ్ । 
కామయే వైష్ణవత్వం చ సర్వజన్మసు కేవలమ్	॥౧౩॥
అజ్ఞానాద్యది వా జ్ఞానాదశుభం యత్కృతం మయా ।
క్షంతుమర్హసి దేవేశ దాస్యేన చ గృహాణ మామ్	॥౧౪॥
సర్వేషు దేశకాలేషు సర్వావస్థాసు చాచ్యుత ।
కింకరోఽస్మి హృషీకేశ భూయో భూయోఽస్మి కింకరః	॥౧౫॥
ఇత్యేవమనయా స్తుత్యా స్తుత్వా దేవం దినే దినే ।
కింకరోఽస్మీతి చాత్మానం దేవాయ వినివేదయేత్	॥౧౬॥
మాదృశో న పరః పాపీ త్వాదృశో న దయాపరః ।
ఇతి మత్వా జగన్నాథ రక్ష మాం గరుడధ్వజ	॥౧౭॥
యచ్చాపరాధం కృతవానజ్ఞానాత్ పురుషోత్తమ ।
అజ్ఞస్య మమ దేవేశ తత్సర్వం క్షంతుమర్హసి	॥౧౮॥
అహంకారార్థకామేషు ప్రీతిరద్యైవ నశ్యతు ।
త్వాం ప్రపన్నస్య మే సైవ వర్ధతాం శ్రీపతే త్వయి	॥౧౯॥
క్వాహమత్యంతదుర్బుద్ధిః క్వ ను చాత్మహితేక్షణమ్ ।
యద్ధితం మమ దేవేశ తదాజ్ఞాపయ మాధవ	॥౨౦॥
సోఽహం తే దేవ దేవేశ నార్చనాదౌ స్తుతౌ న చ ।
సామర్థ్యవాన్ కృపామాత్రమనోవృత్తిః ప్రసీద మే	॥౨౧॥
ఉపచారాపదేశేన క్రియంతేఽహర్నిశం మయా ।
అపచారానిమాన్ సర్వాన్ క్షమస్వ పురుషోత్తమ	॥౨౨॥
న జానే కర్మ యత్కించిన్నాపి లౌకికవైదికే ।
న నిషేధవిధీ విష్ణో తవ దాసోఽస్మి కేవలమ్	॥౨౩॥
స త్వం ప్రసీద భగవన్ కురు మయ్యనాథే 
విష్ణో కృపాం పరమకారుణికః కిల త్వమ్ ।
సంసారసాగరనిమగ్నమనంతదీనమ్ 
ఉద్ధర్తుమర్హసి హరే పురుషోత్తమోఽసి	॥౨౪॥
కరచరణకృతం వా కాయజం కర్మజం వా 
శ్రవణమననజం వా మానసం వాఽపరాధమ్ ।
విహితమవిహితం వా సర్వమేతత్ క్షమస్వ 
జయ జయ కరుణాబ్ధే శ్రీపతే శ్రీముకుంద	॥౨౫॥
కర్మణా మనసా వాచా యా చేష్టా మమ నిత్యశః ।
కేశవారాధనే సా స్యాజ్జన్మజన్మాంతరేష్వపి	॥౨౬॥
॥ ఇతి జితంతేస్తోత్రే చతుర్థోఽధ్యాయః ॥