జితంతే స్తోత్రే ద్వితీయోఽధ్యాయః
।। అథ జితంతే స్తోత్రే ద్వితీయోఽధ్యాయః ।।
జితం తే పుండరీకాక్ష నమస్తే విశ్వభావన । 
నమస్తేఽస్తు హృషికేశ మహాపురుషపూర్వజ	॥౧॥
విజ్ఞాపనమిదం దేవ శృణుష్వ పురుషోత్తమ । 
నరనారాయణాభ్యాం చ శ్వేతద్వీపనివాసిభిః	॥౨॥
నారదాద్యైర్మునిగణైః సనకాద్యైశ్చ యోగిభిః ।
బ్రహ్మేశాద్యైః సురగణైః పంచకాలపరాయణైః	॥౩॥
పూజ్యసే పుండరీకాక్ష దివ్యైర్మంత్రైర్మహాత్మభిః ।
పాషండధర్మసంకీణే భగవద్భక్తివర్జితే	॥౪॥
కలౌ జాతోఽస్మి దేవేశ సర్వధర్మబహిష్కృతే ।
కథం త్వామసమా(దా)చారః పాపప్రసవభూరుహః	॥౫॥
అర్చయామి దయాసింధో పాహి మాం శరణాగతమ్ ।
తాపత్రయదవాగ్నౌ మాం దహ్యమానం సదా విభో	॥౬॥
పాహి మాం పుండరీకాక్ష కేవలం కృపయా తవ ।
జన్మమృత్యుజరావ్యాధిదుఃఖసంతప్తదేహినమ్ 	॥౭॥
పాలయాశు దృశా దేవ తవ కారుణ్యగర్భయా ।
ఇంద్రియాణి మయా జేతుమశక్యం పురుషోత్తమ 	॥౮॥
శరీరం మమ దేవేశ వ్యాధిభిః పరిపీడితమ్ ।
మనో మే పుండరీకాక్ష విషయానేవ ధావతి	॥౯॥
వాణీ మమ హృషికేశ మిథ్యాపారుష్యదూషితా ।
ఏవం సాధనహీనోఽహం కిం కరిష్యామి కేశవ
రక్ష మాం కృపయా కృష్ణ భవాబ్ధౌ పతితం సదా	॥౧౦॥
అపరాధసహస్రాణాం సహస్రమయుతం తథా ।
అర్బుదం చాప్యసంఖ్యేయం కరుణాబ్ధే క్షమస్వ మే	॥౧౧॥
యం చాపరాధం కృతవాన్ అజ్ఞానాత్ పురుషోత్తమ ।
అజ్ఞస్య మమ దేవేశ తత్ సర్వం క్షంతుమర్హసి	॥౧౨॥
అజ్ఞత్వాదల్పశక్తిత్వాదాలస్యాద్దుష్టభావనాత్ ।
కృతాపరాధం కృపణం క్షంతుమర్హసి మాం విభో	॥౧౩॥
అపరాధసహస్రాణి క్రియంతేఽహర్నిశం మయా ।
తాని సర్వాణి మే దేవ క్షమస్వ మధుసూదన	॥౧౪॥
యజ్జన్మనః ప్రభృతి మోహవశం గతేన 
నానాపరాధశతమాచరితం మయా తే ।
అంతర్బహిశ్చ సకలం తవ పశ్యతో హి 
క్షంతుం త్వమర్హసి హరే కరుణావశేన	॥౧౫॥
కర్మణా మనసా వాచా యా చేష్టా మమ నిత్యశః ।
కేశవారాధనే సా స్యాజ్జన్మజన్మాంతరేష్వపి	॥౧౬॥
॥ ఇతి జితంతే స్తోత్రే ద్వితీయోఽధ్యాయః ॥