गुरुस्तोत्रं
अथ गुरुस्तोत्रं
समाश्रयेद् गुरुं भक्त्या महाविश्वासपूर्वकं |
निक्षिपेत् सर्वभारांश्च गुरोः श्रीपादपंकजे	||1||
गुरुरेव परो धर्मो गुरुरेव परा गतिः
गुरुरेव परो बंधुर्गुरुरेव परः स्मृतः	||2||
गुरुरेव महापापं क्षपयत्यात्मभावतः |
‘श्रीगुरुभ्यो नम’ इति गुरुमंत्रं जपेत यः	||3||
गुरुभक्त्या विनाशः स्याद्दोषस्यापि गरीयसः |
भविष्यति नवेत्येवं संदिग्धो(ग्धे) निरयं व्रजेत्	||4||
गुरुपादांबुजं ध्यायेद् 
गुरोर्नाम सदा जपेत् |
गुरोर्वार्तां तु कथयेद् 
गुरोरन्यं न भावयेत्	||5||
गुरुपादौ च शिरसा मनसा वचसा तथा |
यः स्मरेत्सततं भक्त्या संतुष्टस्तस्य केशवः	||6||
हरौ रुष्टे गुरुस्त्राता गुरौ रुष्टे न कश्चन |
गुरुप्रसादात् सर्वेष्टसिद्धिर्भवति नान्यथा	||7||
गुरुसंस्मरणं कार्यं सर्वदैव मुमुक्षुभिः |
उत्थाने भोजने स्नाने ग्रंथारंभे विशेषतः	||8||
गुरुप्रसादो बलवान् न तस्माद् बलवत्तरं |
यद्गुरुः सुप्रसन्नः सन् दद्यात् तन्नान्यथा भवेत्	||9||
शुभान् ध्यायंति ये कामान् गुरुदेवप्रसादजान् |
इतरानात्मपापोत्थान् तेषां विद्या फलिष्यति	||10||
स्मृत्वा गुरुं पूर्वगुरुमादिमूलगुरूंस्तथा |
देवतां वासुदेवं च विद्याभ्यासी तु सिद्धिभाक्	||11||
ज्ञानादृते नैव मुक्तिर्ज्ञानं नैव गुरोर्विना |
तस्माद्गुरुं प्रपद्येत जिज्ञासुः श्रेय उत्तमं	||12||
तत्र भागवतान् धर्मान् शिक्षेद् गुर्वात्मदैवतः |
अमाययानुवृत्त्या च तुष्येदात्मात्मदो हरिः	||13||
अहोभाग्यमहोभाग्यं गुरुपादानुवर्तिनां |
ऐहिकामुष्मिकं सौख्यं वर्धते तदनुग्रहात्	||14||
अहो दौर्भाग्यमतुलं विमुखानां हरौ गुरौ |
ऐहिकं ह्रसते सौख्यं दुःखं नारकमेधते	||15||
यद्यत् सत्कृत्यजं पुण्यं तत्सर्वं गुरवेऽर्पयेत् |
तेन तत् सफलं प्रोक्तमन्यथा निष्फलं भवेत्	||16||
गुरुर्गुरुर्गुरुरिति जपतो नास्ति पातकं |
तस्माद् गुरुप्रसादार्थं यतेत मतिमान्नरः	||17||
गुरोः सेवा गुरोः स्तोत्रं शिष्यकृत्यं परं स्मतं |
दोषदृष्टिरनर्थायेत्युमामाह सदाशिवः	||18||
अहोभाग्यमहोभाग्यं मध्वमार्गानुयायिनां |
दैवं रमापतिर्येषां यद्गुरुर्भारतीपतिः	||19||
सर्वधर्मान् परित्यज्य गुरुधर्मान् समाचर |
न गुरोरधिकं किंचित् पुरुषार्थचतुष्टये	||20||
साधनं विद्यते देवि गुरोराज्ञां न लंघयेत् |
देहदात्पितुरेवायं ह्यधिको ज्ञानदानतः	||21||
पिता माता तथा भ्राता सर्वे संसारहेतवः |
गुरुरेकः सदा सेव्यः संसारोद्धरणक्षमः	||22||
गुरुभक्तः सदा सेव्यो गुरुभक्तस्य दर्शने |
मनो मे गाहते देवि कदा द्रक्ष्ये गुरुप्रियं	||23||
सर्वे धर्माः कृतास्तेन सर्वतीर्थानि तेन च |
यस्य स्याद् गुरुवाक्येषु भक्तिः सर्वोत्तमोत्तमा	||24||
शरीरं वसु विज्ञानं वासः कर्म गुणानसून् |
गुर्वर्थं धारयेद्यस्तु स शिष्यो नेतरः स्मृतः	||25||
आचार्यस्य प्रियं कुर्याद् प्राणैरपि धनैरपि |
कर्मणा मनसा वाचा स याति परमां गतिं	||26||
न स्नानसंध्ये न च पादसेवनं
हरेर्न चार्चा विधिना मया कृता |
निष्कारणं मे गतमायुरल्पकं
तस्माद् गुरो मां कृपया समुद्धर	||27||
कर्मणा मनसा वाचा या चेष्टा मम नित्यशः |
केशवाराधने सा स्याज्जन्मजन्मांतरेष्वपि	||28||
मादृशो न परः पापी त्वादृशो न दयापरः
इति मत्वा जगन्नाथ रक्ष मां शरणागतं 	||29||
कायेन वाचा मनसेंद्रियैर्वा
बुद्ध्यात्मना वानुसृतः स्वभावं |
करोति यद्यत्सकलं परस्मै
नारायणायेति समर्पयेत्तत् 	||30||
|| इति श्रीगुरुस्तोत्रं ||