द्वादशस्तोत्रम् सप्तमोऽध्यायः
॥ अथ द्वादशस्तोत्रे सप्तमोऽध्यायः ॥
विश्वस्थितिप्रलयसर्गमहाविभूति 
वृत्तिप्रकाशनियमावृतिबंधमोक्षाः । 
यस्या अपांगलवमात्रत ऊर्जिता सा  
श्रीर्यत्कटाक्षबलवत्यजितं नमामि ॥१॥ 
ब्रह्मेशशक्ररविधर्मशशांकपूर्व- 
गीर्वाणसंततिरियं यदपांगलेशम् । 
आश्रित्य विश्वविजयं विसृजत्यचिन्त्या  
श्रीर्यत्कटाक्षबलवत्यजितं नमामि ॥२॥
धर्मार्थकामसुमतिप्रचयाद्यशेष- 
सन्मंगलं विदधते यदपांगलेशम् । 
आश्रित्य तत्प्रणतसत्प्रणता अपीड्या  
श्रीर्यत्कटाक्षबलवत्यजितं नमामि ॥३॥
षड्वर्गनिग्रहनिरस्तसमस्तदोषाः  
ध्यायंति विष्णुमृषयो यदपांगलेशम् । 
आश्रित्य यानपि समेत्य न याति दुःखं  
श्रीर्यत्कटाक्षबलवत्यजितं नमामि ॥४॥ 
शेषाहिवैरिशिवशक्रमनुप्रधान- 
चित्रोरुकर्मरचनं यदपांगलेशम् ।  
आश्रित्य विश्वमखिलं विदधाति धाता  
श्रीर्यत्कटाक्षबलवत्यजितं नमामि ॥५॥ 
शक्रोग्रदीधितिहिमाकरसूर्यसूनु- 
पूर्वं निहत्य निखिलं यदपांगलेशम् ।  
आश्रित्य नृत्यति शिवः प्रकटोरुशक्तिः  
श्रीर्यत्कटाक्षबलवत्यजितं नमामि ॥६॥ 
तत्पादपंकजमहासनतामवाप  
शर्वादिवंद्यचरणो यदपांगलेशम् ।  
आश्रित्य नागपतिरन्यसुरैर्दुरापां  
श्रीर्यत्कटाक्षबलवत्यजितं नमामि ॥७॥
नागारिरुग्रबलपौरुष आप विष्णोः- 
वाहत्वमुत्तमजवो यदपांगलेशम् ।  
आश्रित्य शक्रमुखदेवगणैरचिंत्यं  
श्रीर्यत्कटाक्षबलवत्यजितं नमामि ॥८॥ 
आनंदतीर्थमुनिसन्मुखपंकजोत्थं  
साक्षाद्रमाहरिमनःप्रियमुत्तमार्थम् । 
भक्त्या पठत्यजितमात्मनि सन्निधाय  
यः स्तोत्रमेतदभियाति तयोरभीष्टम् ॥९॥ 
॥ इति द्वादशस्तोत्रे सप्तमोऽध्यायः॥