॥ అథ ద్వాదశస్తోత్రే చతుర్థోఽధ్యాయః ॥

నిజపూర్ణసుఖామితబోధతనుః
పరశక్తిరనంతగుణః పరమః ।
అజరామరణః సకలార్తిహరః
కమలాపతిరీడ్యతమోఽవతు నః ॥౧॥

యదసుప్తిగతోఽపి హరిః సుఖవాన్
సుఖరూపిణమాహురతో నిగమాః ।
స్వమతిప్రభవం జగదస్య యతః
పరబోధతనుం చ తతః ఖపతిమ్ ॥౨॥

బహుచిత్రజగద్బహుధా కరణాత్
పరశక్తిరనంతగుణః పరమః ।
సుఖరూపమముష్య పదం పరమం
స్మరతస్తు భవిష్యతి తత్సతతమ్ ॥౩॥

స్మరణే హి పరేశితురస్య విభోః
మలినాని మనాంసి కుతః కరణమ్ ।
విమలం హి పదం పరమం స్వరతం
తరుణార్కసవర్ణమజస్య హరేః ॥౪॥

విమలైః శ్రుతిశాణనిశాతతమైః
సుమనోఽసిభిరాశు నిహత్య దృఢమ్ ।
బలినం నిజవైరిణమాత్మతమోఽ-
భిధమీశమనంతముపాస్వ హరిమ్ ॥౫॥

స హి విశ్వసృజో విభుశంభుపురం-
దరసూర్యముఖానపరానమరాన్ ।
సృజతీడ్యతమోఽవతి హంతి నిజం
పదమాపయతి ప్రణతాన్ సుధియా ॥౬॥

పరమోఽపి రమేశితురస్య సమో
న హి కశ్చిదభూన్న భవిష్యతి చ ।
క్వచిదద్యతనోఽపి న పూర్ణసదా-
గణితేడ్యగుణానుభవైకతనోః ॥౭॥

ఇతి దేవవరస్య హరేః స్తవనం
కృతవాన్ మునిరుత్తమమాదరతః ।
సుఖతీర్థపదాభిహితః పఠతః
తదిదం భవతి ధ్రువముచ్చసుఖమ్ ॥౮॥

॥ ఇతి ద్వాదశస్తోత్రే చతుర్థోఽధ్యాయః ॥