ద్వాదశస్తోత్రమ్ చతుర్థోఽధ్యాయః ॥ అథ ద్వాదశస్తోత్రే చతుర్థోఽధ్యాయః ॥ నిజపూర్ణసుఖామితబోధతనుః పరశక్తిరనంతగుణః పరమః । అజరామరణః సకలార్తిహరః కమలాపతిరీడ్యతమోఽవతు నః ॥౧॥ యదసుప్తిగతోఽపి హరిః సుఖవాన్ సుఖరూపిణమాహురతో నిగమాః । స్వమతిప్రభవం జగదస్య యతః పరబోధతనుం చ తతః ఖపతిమ్ ॥౨॥ బహుచిత్రజగద్బహుధా కరణాత్ పరశక్తిరనంతగుణః పరమః । సుఖరూపమముష్య పదం పరమం స్మరతస్తు భవిష్యతి తత్సతతమ్ ॥౩॥ స్మరణే హి పరేశితురస్య విభోః మలినాని మనాంసి కుతః కరణమ్ । విమలం హి పదం పరమం స్వరతం తరుణార్కసవర్ణమజస్య హరేః ॥౪॥ విమలైః శ్రుతిశాణనిశాతతమైః సుమనోఽసిభిరాశు నిహత్య దృఢమ్ । బలినం నిజవైరిణమాత్మతమోఽ- భిధమీశమనంతముపాస్వ హరిమ్ ॥౫॥ స హి విశ్వసృజో విభుశంభుపురం- దరసూర్యముఖానపరానమరాన్ । సృజతీడ్యతమోఽవతి హంతి నిజం పదమాపయతి ప్రణతాన్ సుధియా ॥౬॥ పరమోఽపి రమేశితురస్య సమో న హి కశ్చిదభూన్న భవిష్యతి చ । క్వచిదద్యతనోఽపి న పూర్ణసదా- గణితేడ్యగుణానుభవైకతనోః ॥౭॥ ఇతి దేవవరస్య హరేః స్తవనం కృతవాన్ మునిరుత్తమమాదరతః । సుఖతీర్థపదాభిహితః పఠతః తదిదం భవతి ధ్రువముచ్చసుఖమ్ ॥౮॥ ॥ ఇతి ద్వాదశస్తోత్రే చతుర్థోఽధ్యాయః ॥